Valse melding van Veilig Thuis

Elke 11 mei 2016

Hier zijn de kinderen uit huis geplaatst door een valse melding van Veilig Thuis. Volgens Veilig Thuis wordt ik dagelijks mishandeld door mijn man, terwijl dit nog nooit is voorgevallen. Wij hebben de afgelopen elf jaar wel twee keer ruzie gehad. En ja, dat is veel…maar hebben andere partners niet eens ruzie ? Mijn ouders willen mijn oudste zoon graag in huis en hebben tegen hem gezegd dat als hij een klacht tegen ons zou indienen, hij bij hen mocht komen wonen. Dat is dus niet gelukt. In de plaats daarvan is mijn zoon geplaatst in crisisopvang en heeft hij drie weken school gemist. Volgens jeugdzorg is school en een goede opleiding geen prioriteit. Hij mag geen contact meer hebben met opa en oma omdat deze hem te veel beïnvloeden.
Omdat er niets tegen ons te vinden is; mijn zoon werd nooit geslagen of mishandeld en de andere drie kinderen hebben ook gezegd dat dit nooit gebeurd is (alhoewel Veilig Thuis blijkbaar andere verklaringen heeft opgemaakt – zelfs verklaard dat mijn kinderen niet meer thuis wensen te wonen, wat helemaal uit de lucht gegrepen is). Mijn zoon zwemt vijf keer per week. Zijn trainer noch ik hebben ooit blauwe plekken opgemerkt. Ik heb de afgelopen tien jaar één keer een blauwe plek bij hem gezien. En dat is in mijn ogen te weinig om van mishandeling te spreken. Zelf heeft hij nooit willen zeggen hoe hij aan die blauwe plek kwam. Voor jeugdzorg is dit echter genoeg.
Ik heb een universitair diploma, een goede job, ga zes keer per week met de kinderen naar de trainingen en wedstrijden. Toch vinden ze nu opeens dat ik niet genoeg tijd met de kinderen doorbreng (ik kom gemiddeld aan slechts 40 u per week). Ik zou dat zelf ook liever anders zien, maar met mijn job is dat vrij moeilijk. Nu eist de Raad voor de Kinderbescherming dat ik mijn job opzeg en werkloos wordt. Zo niet, gaat ze alle vier de kinderen laten plaatsen. Toen ik zei dat ik met nul euro per maand niet kan rondkomen, lachte ze me gewoon uit en beweerde zelfs dat andere gezinnen met vier kinderen ook gemakkelijk met één inkomen rondkomen. Nu, bij ons lukt dat niet. Alle vier de kinderen zitten op twee op drie sporten. We gaan graag eens op vakantie en we gaan graag eens uit eten met zijn allen.
Maar de Raad voor de Kinderbescherming beweert dat dit het enige is wat ik kan veranderen en als ik niets verander, er niets verandert aan de situatie en de kinderen dus uit huis geplaatst worden.
Jeugdzorg zelf zegt niet dat ik mijn job moet opzeggen of iets moet veranderen. Zij vinden dat ik aan een veiligheidsplan moet werken en daarin benadrukken dat ik in de toekomst ga doen wat ik in het verleden reeds deed (ik mag enkel niet vermelden dat ik dit in het verleden reeds deed).
Wat wel heel vreemd is, is dat de persoon die ons zou begeleiden met het veiligheidsplan nooit bereikbaar is als ik vragen heb. Mails of telefoons beantwoordt ze niet. Ik stuur deze uiteraard steeds in cc naar mezelf om toch enig bewijs te hebben. Tegen mijn man en mij zegt ze dat we het heel goed doen en dat ze wel ziet dat we op dezelfde lijn zitten. Een half uur later zegt ze dan tegen de Raad voor de Kinderbescherming dat ze net gezien heeft dat we het niet goed doen en nog steeds niet op dezelfde lijn zitten.
Het is een heel moeilijke situatie waar vooral mijn kinderen de dupe van zijn. Het vreemde is dat niemand in onze omgeving en ook de gezinsvoogd niet, begrijpt hoe wij in deze situatie beland zijn. Alle vier de kinderen hebben hun eigen slaapkamer, redelijk veel luxe, alles wat hun hartje beheerd. De buren vinden dat wij de best opgevoede en meest beleefde kinderen hebben van de omgeving. Drie van mijn vier kinderen zijn de jongste van de klas en hebben een klas mogen overslaan omdat ze begaafd genoeg waren. Ze krijgen veel quality time en inderdaad, misschien te weinig quantity time omdat we nu eenmaal ook nog werken, maar ik ben er zeker van dat ze ons niet willen ruilen met de ouders van de meeste vriendjes en vriendinnetjes.
Ik weet niet wat ik nog kan doen om mijn kinderen terug te krijgen. Als je de hulpverleners al niet kan vertrouwen…