Mijn kleinkinderen

m.s 9 oktober 2016

Mijn kleinkinderen , die wij al vanaf hun 8e maand in huis hadden, ze zijn nu ruim 7 zijn van de 1 op de andere dag bij ons weg gehaald zonder eerst (ikwerd terwijkl ik met ze bij zwemles was gebeld dat ze na zwemles voor de deur zouden staan en ze mee zouden nemen, gelukkig heb ik dat kunnen voorkomen en heb ze zelf naar mijn dochter gebracht)overleg omdat mijn man een telefonisch conflict had met de pleegzorgbegeleider, die telefonisch vaststelde dat hjij had gedronken omdat hij langzaam sprak volgens haar( hij had zijn kunstgebit niet in omdat het niet lekker zat) , Voogd ( nummer 7 in 6 en een half jaar tijd ) die net aangesteld was trekt haar conclusie nadat zij een keer op een reganachtige ochtend op de camping op bezoek was bij ons , mijn man even uitviel naar 1 van de jongens omdat hij de hond pijn deed, mij man is agressief vind zij , ze denkjt dat hij zich heel erg heeeft ingehouden en zegt niet te geloven dat hij het leuk heetf met de jongens en ze heel liefdevol opvoed.Wij staan machteloos.wij worden niet serieus genomen, niet gelooft,Mij word verweten dat ik teveel werk, ik ben kostwinner en dat is al vanaf het begin bekend, ik zou niet open zijn , ik moest kiezen tussen mijn huwelijk en de kinderen, mocht dan de kinderen alleen oopvoeden maar wel 2 mensen in ijn omgeving aanwijzen die het zouden gaan melden als mijn man over de vloer zou komen, lees slapen want hij zou wel op visite mogen komen.Wij zijn hier kapot van, wij hebben de jongens met veel liefde opgevangen en opgevoed alsof het onze eigen kinedren zijn, zij zijn gek op ons.Ik mag ze wel zien, mijn man niet.Als ik ze zie vragen ze “oma, wanneer mogen we weer bij jou?Het duurt zolang. We moegen niet vertellen dat ze niet meer bij ons mogen wonen.Hoe gaan we in dit land met mensen en kinedren om? Dat noemt zich jeugd en kinderbeschermers.Voor onze jongens zijn wij hun vader en moeder, ziij weten n iet beter dan dat zij hier wonen, bij ons is hun thuiis.Mijn dochter is mama, daar hebben ze gelukkig een goede band mee, ze hebben het fijn bij haar, zeggen ze maar ze verlangen ook naar huis.Mijn dochter heeft gezegt dat zij met deze voogd een ingang zag om de jongens terug te krijgen, het is altijd onze bedoeling geweest dat ze weer naar haar zoudeb gaan als de tijd rijp was, maar niet zo abrupt.Zij heeft nog geen eigen woonruimte, woont met 3 kinedren in bijhaar vader die dat eigenlijk niet wil……..wij voelen ons zo machteloos.